چرا باید دهه فجر را گرامی داشت؟

 

علل و عوامل پیروزی انقلاب اسلامی در طول 36 سال گذشته به میزان قابل توجهی در گفته ها و نوشته ها برجسته شده است، به ویژه ایام سالگرد این رخداد شگرف که با دهه دوم بهمن ماه هرسال همزمان می باشد.
بهمن 57 مردم بی محابا مقابل رژیم دست نشانده و تا بن دندان مسلح ستمشاهی سینه سپر کرده و خواستار خروج آن از حوزه حاکمیت کشور شدند و نظام جمهوری اسلامی را با قاطعیت جایگزین نمودند.
حرف امروز نگارنده، اما مطلبی متفاوت با قرائت های رسمی جامعه و سخنانی است که پیشتر گفته و شنیده ایم، هرچند تکرار مطالب مذکور نیز نه تنها محض یادآوری، بلکه با هدف تبیین واقعیت های تاریخ معاصر برای نسل های جدید، اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
انقلاب برای به ثمر نشستن از مردم ما اراده و همت مطالبه کرد و هویت و عزت داد، گوهری که ایرانیان از خیلی وقت پیش به دنبال آن بودند، زمانی که صدای چکمه های ژنرال ها و مستشاران آمریکایی درکوچه و خیابان شنیده می شد،
عرف شکنی ها و بی حرمتی به اعتقادات و فرهنگ دینی جلوی چشمهایمان اتفاق می افتاد، اما حتی حق اعتراض هم نبود!
اراده و همت مردم هیچگاه کمرنگ یا تضعیف نشد و با هدایت های امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری تقویت هم شد، تا جایی که در حوزه ها و عرصه های مختلف سیاسی، علمی، فرهنگی ، فن آوری و ... کانون توجه جهانیان شدیم ، اما سوال اساسی این است که پس از گذشت 36 سال چرا باید دهه فجر را گرامی داشت ؟
و آیا همه شادمانی برآمده از این رخداد، صرفا به دلیل براندازی رژیم ستم شاهی است؟ آیا نباید به موازات سنت مالوف جشن و یادمان، در راستای روشنگری آن رخداد بی نظیر در تاریخ معاصر، فعالیت های فرهنگی و هنری صورت پذیرفته و میزهای گفت و گو در فضاهای علمی، رسانه ای و پژوهشی تدارک دیده شود ؟
مطالعه تاریخ درطول حداقل نیم قرن اخیر و نیم نگاهی به حوادث متعدد در جهان به ویژه کشور ما، ارزش آن را دارد که از هرکار دیگر چشم پوشیده و در این زمینه تاملی داشته باشیم و بهترین فرصت، همین روزهاست...
درواقع بخشی از شادمانی ما به خاطرسرنگونی رژیم ستمشاهی است، اما همه آن را شامل نمی شود، مردم به دخالت چندین قدرت زورگو و فرصت طلب و در راس آنها آمریکا در امور داخلی کشورمان پایان داده و دست آنها را از منابع غنی و ثروتهای ملی مان کوتاه کردند و این اتفاق به قدری والا بود که ارزش جانفشانی داشت، حتی اگر هشت سال تمام به خاطر انتخاب هوشمندانه و درستمان، جان و مال فدا کرده و در مقابل تهاجمی سخت و ناروا از سوی قطع منافع شدگان، جانانه بایستیم .
دست آوردهای دیگر این رخداد، به قدری بزرگ است که شاید در عصر ما قابل واکاوی و بیان نباشد، اما نسل های دیگر قطعا احساس خواهند کرد.
تاثیرات معنوی انقلاب از مرزهای جغرافیایی هم گذشت و هر انسان آزاده وکمال طلبی درهر نقطه از جهان که پیام بزرگ بعثت را دریافت کرده بود، سایه مهربان انقلاب اسلامی ایران را بالای سر خود احساس کرد و بر عدالت خواهی و استیفای حقوق انسانی با تاثیرپذیری مستقیم از روح انقلاب پا فشرد.
جهانی که تا قبل از انقلاب اسلامی، هیچ صدایی نباید و نمی توانست بدون اذن نظامات استکباری و در راس آنها آمریکا ، اتحاد جماهیر شوروی (قبل از فروپاشی که آن هم توسط امام پیش بینی شده بود) و اسرائیل غاصب شنیده شود، طبیعتا ایران را با استقلالش، مردم پایمردش و حاکمیت ولایی و ارزشی اش برنتابیده و در صدد تقابل جدی با آن بر آمده و می آید ...
امروز بحران های اقتصادی تحمیل شده توسط بیگانگان را می بینیم و متاسفانه فرصت طلبی های مادی و سودجویی نامشروع برخی نیز در داخل، که تنگناهای موجود را تشدید می کند ، بازار مکاره تهاجمات فرهنگی با هدف موجه جلوه دادن خائنین به کشور و این مردم شهید داده نیز همچنان داغ است ، اما مردم به راهی که در پیش گرفته اند ، می بالند و با اتکال به ایزد متعال و اتکاء به نسل های جدید ، افق پیش رو را افق سعادت بشر و توسعه همه جانبه اجتماعی و فرهنگی کشور یافته اند.

آیا انقلاب اسلامی زنان را مجبور به پوشیدن چادر کرد؟

از اوایل دهه‌ی پنجاه تعداد کسانی که پای‌بند به ارزش‌های اسلامی مانند نماز، روزه و حجاب بودند رو به گسترش نهاد. در بین ارزش‌های اسلامی حجاب معنای دیگری داشت. پس از اقدامات نابخردانه‌ی رضاشاه در تحمیل بی‌حجابی به زنان مسلمان و واقعه‌ی گوهرشاد، مسئله حجاب بزرگترین چالش بین روحانیت و رژیم پهلوی شد. از آن به بعد حجاب نه تنها به عنوان یک واجب شرعی و یک سنت اسلامی، بلکه به عنوان نمادی سیاسی- مذهبی بین روحانیت و رژیم محل نزاع و جدال قرار گرفت.

درگیری در مسجدگوهرشاد در زمان رضاشاه

شاه حجاب را سمبل عقب ماندگی و بی‌حجابی را لازمه‌ی پیشرفت جامعه می‌دانست. شاه پوشیدن چادر را هنگام «راندن اتومبیل و کار کردن در اداره و یا در کسوت پزشک و وکیل دعاوی بسیار سخت» می‌دانست[1]. او چنان از آینده و چادر نگران بود که می‌گفت: «چگونه می‌توانیم در آینده‌ جامعه‌ای خشنود و خوشوقت بسازیم که در آن بچه‌ها دارای مادرانی در کفن سیاه باشند.»[2]

چرا عذر خواهی نمی کنند ...

بیانات حضرت امام خامنه ای(مدظله العالی)  پیرامون فتنه 88 در سالهای اخیر

1-  اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح میکنید، مسئله‌ی اصلی و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله‌ی اصلی این است که یک جماعتی در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیر قانونی و به شکل غیر نجیبانه ایستادگی کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ ۱۳۹۲/۰۵/۰۶ بیانات در دیدار دانشجویان‌

 

2-  در انتخابات سال ۸۸، آن کسانی که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه‌ی با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمیکنند؟ ۱۳۹۲/۰۵/۰۶  بیانات در دیدار دانشجویان

کل گردان صلوات

تاریخچه حجاب و عفاف در ادیان و اقوام گذشته

1. پوشش زن در یونان و روم باستان

دایره المعارف لاروس درباره پوشش زنان یونان باستان می گوید: زنان یونانی در دوره های گذشته، صورت و اندامشان را تا روی پا می پوشاندند. این پوشش که شفاف و بسیار زیبا بود، در جزایر کورس و اِمِرجوس و دیگر جزایر ساخته می شد. زنان فنیقی نیز دارای پوششی قرمز بودند. سخن درباره حجاب، در لابلای کلمات قدیمی ترین موءلفین یونانی نیز به چشم می خورد؛ حتی «بنیلوب» (همسر پادشاه «عولیس» فرمانروای ایتاک) نیز با حجاب بوده است. زنان شهر «ثیب» دارای حجاب خاصی بوده اند، بدین صورت که حتی صورتشان را نیز با پارچه می پوشاندند. این پارچه دارای دو منفذ بود که جلوی چشمان قرار می گرفت تا بتوانند ببینند. در «اسپارته» دختران تا موقع ازدواج آزاد بودند، ولی بعد از ازدواج خود را از چشم مردان می پوشاندند. نقش هایی که بر جای مانده، حکایت می کند که زنان سر را می پوشانده، ولی صورت هایشان باز بوده است، و وقتی به بازار می رفتند، بر آنان واجب بوده است که صورت هایشان را بپوشانند؛ خواه باکره و خواه دارای همسر باشند. حجاب در بین زنان سیبری و ساکنان آسیای صغیر و زنان شهر ماد (و فارس و عرب) نیز وجود داشته است. زنان رومانی از حجاب شدیدتری برخوردار بوده اند، به طوری که وقتی از خانه خارج می شدند، با چادری بلند تمام بدن را تا روی پاها می پوشاندند و چیزی از برآمدگی های بدن مشخص نمی شد.2

 

یکی از تاریخ نویسان غربی نیز شواهد زیادی دال بر وجود حجاب در بین زنان یونان و روم باستان آورده است. او درباره «الهه عفت» که یکی از خدایان یونان باستان است، می گوید: «آرتمیس»، الهه عفت است و عالی ترین نمونه (و الگو برای) دختران جوان به شمار می آید. دارای بدنی نیرومند و ورزیده و چابک و به زیور عفّت و تقوا آراسته است.»3

 

همچنین درباره مردم یکی از قبائلی که نهصد سال قبل از میلاد زندگی می کرده اند، آمده است : «بالاتر از ارمینان و در کنار دریای سیاه، «سکّاها» بیابانگردی می کردند. آنها مردم وحشی و درشت اندام قبائل جنگی نیمه مغول و نیمه اروپایی بسیار نیرومندی بودند که در ارابه به سرمی بردند و زنان خود را سخت در پرده نگاه می داشتند.»4

 

این مورّخ در جای دیگر می گوید: «زنان فقط در صورتی می توانند خویشان و دوستان خود را ملاقات کنند و در جشن های مذهبی و تماشاخانه ها حضور یابند که کاملاً در حجاب باشند. 5

 

همچنین از قول یکی از فلاسفه یونان باستان، درباره شدت پوشش زن، نقل می کند: نام یک زن پاک دامن را نیز چون شخص او باید در خانه پنهان داشت.6